പ്രമേയത്തിന്റെ ഗരിമ.
അഭിനയത്തിന്റെ ചാരുത.
ഋതു,സമാനതകളില്ലാത്ത സിനിമയാണ്‌.സമകാലീന ഇന്ത്യൻ സിനിമകളിലുണ്ടായ ഏറ്റവും കാലികവും ശക്തവുമായ പ്രമേയമുള്ള സിനിമ.
ഋതുവിനെ വ്യത്യസ്തമാക്കുന്ന് ഒരു പാടു ഘടകങ്ങളുണ്ട്‌.
ഒന്ന്:പരിസരം. ഐ ടി മേഖലയെ സൂക്ഷ്മമായി നിരീക്ഷിച്ച്‌, പരമാവധി സത്യസന്ധമായി ചിത്രീകരിക്കാനുള്ള ശ്രമം.
രണ്ടു: ആഗോളീകരണ വ്യഗ്രതകൾക്കിടയിലും മനസ്സിൽ പച്ച പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന ചില തുരുത്തുകളുടെ വീണ്ടെടുക്കൽ.
മൂന്ന്: സഹജീവിയുടെ വേദന സ്വന്തം നെഞ്ചിലേറ്റുവാങ്ങുന്ന ചില നിമിഷങ്ങൾ...(അതെ, തീർച്ചയായും അതൊരു കമ്മ്യുണിസ്റ്റിന്റെ വേദനയാണ്‌...)
നാല്‌: ഋതുഭേദങ്ങൾക്ക്‌ ഒരിക്കലും മായ്ച്ചു കളയാനാവാത്ത വിധം വേരുറച്ചു പോയ ചില മൂല്യങ്ങളുടെ സ്ഥിരത.
അങ്ങനെ ഒരുപാടുണ്ട്‌.
ജോഷ്വാ ന്യൂട്ടന്റെ അതീവ ഭദ്രമായ തിരക്കഥ.എടുത്തു പറയേണ്ട മറ്റൊന്ന്‌ ഇതിലെ സംഭാഷണങ്ങളാണ്‌.മലയാള സിനിമ അടുത്ത കാലത്തൊന്നും കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത വിധം പക്വമായ സംഭാഷണങ്ങൾ.ശ്യാമപ്രസാദിന്റെ സംവിധാനം പതിവുപോലെ ക്ലാസിക്‌.
സിനിമയുടെ ജീവൻ എന്നു തീർത്തും പറയാവുന്നത്‌ അഭിനേതാക്കളുടെ തെരഞ്ഞെടുപ്പാണ്‌.മൂന്നു പുതുമുഖങ്ങളും കഥാപാത്രങ്ങളോട്‌ പരമാവധി നീതി പുലർത്തി.എങ്കിലും ശരത്‌ വർമയെ അവതരിപ്പിച്ച നിഷാൻ അഭിനന്ദനങ്ങൾക്കതീതനായി ഉയർന്നു നിൽക്കുന്നു.ശരത്തിനെ മനസ്സിലേക്കു കുടിയേറ്റിക്കൊണ്ടാണ്‌ തിയേറ്റർ വിട്ടിറങ്ങിയത്‌.അത്രക്കു ഹൃദയസ്പർശിയാണ്‌ നിഷാന്റെ അഭിനയം.ഇതാ ഒരു വാഗ്ദാനം എന്നു നിസ്സംശയം പറയാം.
ഞാനടക്കം,ഐ ടി മേഖലയിലുള്ളവർക്കു ഋതു വിനെ പെട്ടെന്നു വായിക്കാനവും,കാരണം, ഇവിടെ ഒരു പാടു പേരുണ്ട്‌,ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ ഒരു ശരത്‌ വർമയേയും പേറി നടക്കുന്നവർ...
ലിഫ്റ്റിൽ, തിങ്ങി നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ഐ ടി പ്രോഫഷണലുകൾക്കിടയിൽ, ഭയചകിതനായി, അരക്ഷിതനായി നിൽക്കുന്ന ആ തൊഴിലാളിയുടെ ദയനീയമായ മുഖത്തിന്റെ ഒരൊറ്റ വിഷ്വൽ മതി ,സിനിമയുടെ പ്രമേയത്തിന്റെ ആഴം മനസ്സിലാക്കാൻ.
പ്രിയപ്പെട്ട ശ്യാമപ്രസാദ്‌,ഒരു പാടു നന്ദി.ഞങ്ങളുടെയൊക്കെ ഉള്ളിലുറങ്ങിക്കിടന്ന ശരത്‌ വർമക്ക്‌ പുതിയൊരു ഊർജ്ജം പകർന്നു തന്നതിന്‌...
നന്ദി.
